कविता : मी पाहिले चंद्राला | Moon Poem in Marathi

थेंब पाण्याचे काही रात्री खाली पडताना ,
मी पाहिले चंद्राला आभाळात रडताना...

कुणासाठी रडत होता मला कळले नाही ,
विचारायचे धाडस त्याला कोणीच केले नाही,
अंधार पांघरून उराशी हिरमुसला बसताना,
मी पाहिले चंद्राला आभाळात रडताना...

चांदण्यांची पखरण बघ भोवताली घातलेली,
तरी गड्या निराशा का तुझ्या मनी दाटलेली ?
'रुसली का सखी तुझी?', उदास गाली हसताना ..
मी पाहिले चंद्राला आभाळात रडताना...

दूर करून अंधार थोडा ,बोलला खाली झुकून ,
भेट प्रिये ची माझ्या झाली नाही अजून ,
रूप साजिरे तिचे, त्याच्या ओल्या पापण्यांत साचताना ,
मी पाहिले चंद्राला आभाळात रडताना...

कोण प्रियतमा त्याची मजला वदला नाही ,
काळोखात अश्रू त्याचे कुणीच टिपले नाही,
दाट दवाच्या दुलईमध्ये खाली धरती मात्र सजताना ,
मी पाहिले चंद्राला आभाळात रडताना.... 

कवी : आकाश सुरेश शिंदे